۱ فوریه سال ۹۹۹ ـ آغاز مهاجرت سلجوقیان به ایران

ترکان سلجوقی (غزها = آغوزها) که استقرار آنان در فرارود (آسیای میانه امروز) تکمیل شده بود در فوریه سال ۹۹۹ میلادی برای تصرف سایر نقاط ایران از آمو دریا (جیحون) گذشتند. مهاجرت سلجوقیان در دسته های پیاپی به سرزمینهای ایرانی به دلیل از میان رفتن پادگانهای منطقه شمالشرقی بود که عنوان « مرزبان » داشتند و نیز قدرت یافتن بردگان ترک در دستگاه خلافت عباسیان. پادگانهای مرزبانی ایران در پی سقوط ساسانیان از میان رفته بودند. این دودمان همانند هخامنشیان شدیدا با اختلاط نژاد ایرانی مخالفت می کرد. سلجوقیان به پارسیان « تاجیک » می گفتند، به همان گونه که عربان ایرانیان را «عجم» می خواندند. با استقرار سلجوقیان در ایران که شمار زیادی هم نبودند، زبان ترکی (از گروه آلتائیک) نیز در برخی از نقاط وطن رواج یافت. سلجوقیان که بغداد را تصرف و تا اعماق آناتولی پیش رفته بودند موفق به تاسیس یک امپراتوری در خاورمیانه شده بودند که سالها دوام آورد.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز