IP چیست؟

کامپیوترها برای حضور در شبکه نیاز به آدرس شناسایی دارند. این آدرس IP یا Internet Protocol نامیده می‌شود
یک آدرس IP ممکن است به شکل زیر باشد.
۲۱۶.۲۷.۶۱.۱۳۷
این صورت از مقادیر در مبنای ۱۰ نوشته می‌شود و همانطور که می‌بینید دارای سه نقطه و چهار ناحیه مختلف است.
البته آدرس‌های IP به این صورت برای کامپیوترها قابل درک نیستند.کامپیوترها هر کدام از قسمت‌های بین دو نقطه را در مبنای دو می‌بینند. برای مثال آدرس IP که در بالا مشاهده کردید برای کامپیوترها به شکل زیر ترجمه می‌شود:
۱۱۰۱۱۰۰۰.۰۰۰۱۱۰۱۱.۰۰۱۱۱۱۰۱.۱۰۰۰۱۰۰۱
هر کدام از قسمت‌های آدرس یک هشت‌تایی یا یک Octet‌نامیده می‌شود. دلیل این نامگذاری نیز این است که هر کدام از این قسمت‌ها ۸ حالت متفاوت دارد. وقتی همه حالات را با هم جمع کنیم ۳۲ ترکیب مختلف ایجاد می‌شود. به همین دلیل هم آدرس‌های IP با چنین فرمتی را آدرس‌های ۳۲ بیتی می‌نامند. در مبنای دو نیز هر عدد دو حالت(۱ یا ۰) و هر قسمت از آدرس ۸ ترکیب مختلف دارد. به این ترتیب تمام ترکیب‌های هر قسمت ۲۸ یا ۲۵۶ است.[چطور بیت و بایت کار می‌کند؟]
حدود ۴.۳ میلیارد ترکیب مختلف از اکتت‌ها می‌توان بدست آورد. البته تمام حالات این ترکیب‌ها قابل استفاده نیستند. برای مثال ۰.۰.۰.۰به صورت قراردادی برای پیش‌فرض شبکه و آدرس ۲۵۵.۲۵۵.۲۵۵.۲۵۵ نیز برای انتشار در شبکه (Broadcast) مورد استفاده قرار می‌گیرد.هر آدرس IP به دو قسمت Net و Host تقسیم می‌شود. قسمت Net بیانگر آدرس شبکه‌ای است که آدرس به آن تعلق دارد و Host هر آدرس در شبکه Net را مشخص می‌کند. ترتیب مورد استفاده برای تخصیص Net و Host به یک آدرس IP، بستگی به کلاس (Class) آن آدرس دارد.
در کل ۵ کلاس و تعدادی آدرس IP ثابت وجود دارد:
▪ پیش‌فرض شبکه : ۰.۰.۰.۰
▪ کلاس A: این نوع کلاس بیشتر برای تخصیص IP‌ در شبکه‌های بزرگ مورد استفاده قرار می‌گیرد. اکتت اول این کلاس‌ها از ۱ تا ۱۲۶ متفاوت می‌باشد. از باقی اکتت‌ها برای Host‌ استفاده می‌شود. به این ترتیب ۱۲۶ شبکه، ۱۶۷۷۷۲۱۴ هاست و ۲۱۴۷۴۸۳.۶۴۸ آدرس در کلاس A‌تعریف می‌شود. حدود نیمی از ترکیب‌های موجود برای تمام آدرس‌های IP، در این کلاس قرار می‌گیرند. اولین رقم این آدرس‌ها در مبنای دو نیز با ۰ شروع می‌شود. برای مثال یک آدرس در این کلاس می‌تواند به صورت زیر باشد:
Net Host
۲۴.۵۳.۱۰۷ .۱۱۵
▪ Loopback: آدرس ۱۲۷.۰.۰.۱ برای عملیاتی به نام Loopback استفاده می‌شود. Loopback زمانی انجام می‌شود که یکی از کامپیوترهای میزبان بسته‌ای را برای خودش می‌فرستد. کاربرد این متد در رفع مشکل و تست اتصالات شبکه است.
▪ کلاس B: معمولاً شبکه‌های متوسط از این نوع کلاس‌ بهره می‌برند. آدرس‌هایی که اولین اکتت آن‌ها از ۱۲۸ تا ۱۹۱ تغییر می‌کند عضو این کلاس هستند. اکتت دوم این آدرس‌ها نیز برای تعیین Net، و دو اکتت دیگر برای مشخص کردن آدرس Host مورد استفاده قرار می‌گیرد. به این ترتیب ۱۶۳۴۸ شبکه با ۶۵۵۳۴ هاست و ۱۰۷۳۷۴۱۸۲۴ آدرس IP مختلف در این کلاس قابل تخصیص است. اولین رقم اولین اکتت این آدرس‌ها در مبنای دو ۱ و رقم دوم ۰ است.
Net Host
۱۴۵.۲۴. ۵۳.۱۰۷
▪ کلاس C: شبکه‌های کوچک می‌توانند از این کلاس استفاده کنند. آدرس‌های که اکتت اول آن‌ها از ۱۹۲ تا ۲۲۳ است در این کلاس قرار می‌گیرند. اکتت‌های اول تا سوم برای معین کردن آدرس Net و باقی برای تخصیص آدرس به Host مورد استفاده قرار می‌گیرد. می‌توان ۲۰۹۷۱۵۲ شبکه با ۲۵۴ Host و ۵۳۶۸۷۰۹۱۲ آدرس IP در کلاس C ایجاد کرد. این آدرس‌ها در مبنای دو دارای اولین رقم ۱ دومین رقم ۱ و سومین رقم ۰ است.
Net Host
۱۹۵.۲۴.۵۳. ۱۰۷
▪ کلاس D: از این کلاس برای Mulsticast‌ استفاده می‌شود و کمی با کلاس‌ها و آدرس‌ها قبلی تفاوت دارد. اولین، دومین و سومین بیت این آدرس‌ها با ۱ و چهارمین بیت با صفر شروع می‌شود. ۲۸ بیت بعدی برای مشخص کردن آدرس مقصد پیغام‌های Multicast مورد استفاده قرار می‌گیرد. یک شانزدهم ترکیب‌های آدرس (IP (۲۶۸۴۳۵۴۵۶ آدرس بخشی از این کلاس هستند.
Net Host
۲۲۴. ۲۴.۵۳.۱۰۷
▪ کلاس E: این کلاس شباهتی زیادی به کلاس D دارد و بیشتر در موارد آزمایشی مورد استفاده قرار می‌گیرد. تنها تفاوت آن با کلاس D‌ این است که بیت چهارم آن از ۱ شروع می‌شود.
Net Host
۲۴۰. ۲۴.۵۳.۱۰۷
▪ Broadcast: پیغام‌هایی که همواره برای تمام اعضای شبکه فرستاده می‌شود با نام Broadcast شناخته و با روش Broadcast ارسال می‌شوند. این پیغام‌ها از آدرس ۲۵۵.۲۵۵.۲۵۵.۲۵۵ استفاده می‌کنند.
آدرس‌هایی که بررسی کردیم دارای ۳۲ (۲۴) بیت رقم بودند به همین دلیل آن‌ها را بیشتر به آدرس‌های IPv۴ می‌شناسند.
در سال‌های اخیر به دلیل گسترش شبکه‌های کامپیوتری و اینترنت، نیاز به گستره جدیدی از آدرس‌های IP احساس شد به همین دلیل قرارداد‌هایی برای ایجاد آدرس‌های ۱۲۸ بیتی تولید شد. این آدرس‌ها IPv۶ نامیده می‌شوند.
این آدرس‌ها در مبنای ۱۶ نوشته می‌شوند و حدود ۱۰۳۸ ×۳.۴۰۳ آدرس را در بر می‌گیرند.
یکی دیگر از مسایلی که در ساخت IPv۶ مورد نظر بوده‌است، استفاده از بلوک‌ها بزرگ عدد برای مشخص کردن مواردی مانند مسیریابی و راه‌بانی شبکه است.
اگرچه استفاده از IPv۶ هنوز رایج نشده‌است و استانداردهای آن به تصویب تمام انجمن‌های استاندارد فن‌آوری نریسده‌است، سیستم‌عامل‌های ویستا، OS X و نسخه‌های جدیدی لینوکس توانایی شناسایی این آدرس‌ها را دارند.

رشید عسگری

منبع : همشهری آنلاین