هوای تهران را داشته باشید

شهر تهران هوای آلوده‌ای دارد و این آلودگی به مرز هشدارهای جدی پزشکی نیز می‌رسد. آلوده‌کننده‌های هوا از لوله اگزوز ماشین‌ها گرفته تا دودکش کارخانه‌های نزدیک به شهر، در هوای استنشاقی ما رها شده و این مواد شیمیایی که در رطوبت هوا قرار می‌گیرند، به دستگاه تنفسی ما آسیب می‌رسانند چون در آنجا به اسید تبدیل شده و اثرات زیانباری به جا می‌گذارند...
هنگامی که اعلام می‌شود وارونگی هوا رخ داده یا آلودگی به مرز خطرناکی رسیده است، مانند آن است که اهالی شهر در معرض بمب شیمیایی قرار گرفته‌اند. مواد شیمیایی با سوزاندن لایه‌های سطحی دستگاه تنفس، تخریب ایجاد می‌کنند و به تدریج در ریه بافت‌های ترمیمی و جوشگاهی از نوع فیبروز جایگزین آن می‌شود. این بافت قابلیت تبادل اکسیژن را ندارد و فرد مبتلا، بسته به شدت درگیری، دچار کوتاهی دامنه تنفس و کمی تبادل اکسیژن می‌گردد لذا علاوه بر احساس تنگی نفس، باعث صدمات بعدی به سایر ارگان‌های نیازمند به اکسیژن، مانند قلب و مغز می‌شوند.
این اتفاق البته برای همه اقشار در معرض آلودگی اتفاق می‌افتد اما از آنجا که سالمندان از گروه‌های آسیب‌پذیر هستند و اغلب خود درگیر چند بیماری هستند و با کمک دارو و سایر ملاحظات مراقبتی سطح سلامتی خود را حفظ نموده‌اند، این بار اضافی در معرض موادشیمیایی بودن و از دست دادن سلامت دستگاه تنفس را نمی‌توانند به راحتی تحمل نمایند. آنها ممکن است مانند بازی دومینو، با همین یک فشار اضافی که به تخریب و تضعیف سایر دستگاه‌های بدن، از جمله دستگاه قلب و عروق منجر می‌شود، عملکرد مغز و سطح هوشیاری، و درنهایت استقلال خود را از دست بدهند. گر چه توصیه می‌شود سالمندان و سایر گروه‌های در معرض خطر مانند افراد مبتلا به آسم، برونشیت مزمن، فیبروز ریوی و افراد مبتلا به بیماری‌های قلبی‌عروقی و کودکان از آمدن به داخل محدوده آلوده شهر خودداری کنند لیکن به نظر می‌رسد مسوولان و دلسوزان مدیریت شهری و کشوری باید فکری اساسی بنمایند.

دکتر احمد‌علی اکبری کامرانی
متخصص بیماری‌های داخلی

منبع : روزنامه سلامت