از فرزندانتان توقع بی‌جا نداشته باشید

برای بسیاری از والدین مشکل است که ضعف‌های فرزندان خود را قبول کنند، اما مشکل اصلی با والدینی است که می‌خواهند فرزندشان، شکست‌های آنان را جبران کند.‌
آقای حسنی ورزشکاران را دوست دارد. بزرگ‌ترین آرزوی او این بود که روزی فوتبالیست شود، به همین دلیل با علاقه‌ی زیاد به دنبال فوتبال بود.
او برای پسرش، علی، یک برنامه‌ی ورزشی تهیّه کرد. علی از هشت سالگی به فوتبال علاقه‌مند شد و بسیار تلاش می کرد تا انتظارات پدرش را برآورده کند.
پس از مدّتی، آقای حسنی، علی را در یک باشگاه ورزشی ثبت‌نام کرد. او سعی می کرد به وسیله‌ی علی، آرزوی خود را به عنوان قهرمان فوتبال، جبران کند. علی به دلیل تمرین‌ها و تلاش‌های زیاد، وقتی وارد دبیرستان شد، به آسانی توانست سرگروه تیم فوتبال مدرسه شود.
در یکی از مسابقات، علی تلاش بسیاری کرد، اما مثل یک قهرمان مورد نظر پدر، بازی نکرد. بعد از مسابقه، آقای حسنی با حالتی خاص به علی گفت: <تو نباید کاری می‌کردی که فرد دیگری را وارد بازی کنند. تو می‌توانستی همه‌ی نود دقیقه را خوب بازی کنی.>
او با هر جمله‌اش، بخشی از اعتماد به نفس علی را از بین می‌برد. علی همه‌ی توان خود را به کار برده بود؛ اما با وجود این، پدرش او را <ناموفّق> می‌دانست.
علی در طول هفته‌ی بعد، علاقه‌ای به تمرین نشان نداد. او می‌خواست به مسابقات دومیدانی برود. همین مسئله سبب ناراحتی بسیاری بین او و پدرش شد. آن روز آقای حسنی نمی‌دانست چرا پسرش چنین لجباز و خودسر شده است. شاید خود علی هم درست نمی‌دانست چرا چنین شده است؟ آیا شما علت خودسری علی را می‌دانید؟ آیا شما هم با فرزندان خود چنین رفتاری دارید؟

تهیه و تنظیم: عبدالرضا کریم‌زاده

منبع : روزنامه ایران