عمق وجود انسان

اگر واقع بینانه به عمق زندگی نگاه کنیم، هر مرحله ای از زندگی، معنی و زیبایی های خاصی دارد که در جریان عبور از یک مرحله و پیش بینی پیامدهای مراحل بعدی، می توان گذر از مرحله قبل و گام نهادن در مرحله بعد را آسان تر کرد. در سیر عبور از مراحل زندگی، انسان به جایی می رسد که نیازهایی در درون خود احساس می کند و با تحرک و نشاط نیروی خود را جهت برآوردن آنها به کار می گیرد. در اولویت بندی این خواست ها، نیازهای ابتدایی در سطح پایین و سپس نیازهای عالی تر، با رشد و تحول انسان، در سطوح بالاتر قرار می گیرند. یکی از نیازهای اساسی و ابتدایی انسان دگرخواهی است که با برآورده شدن آن، مسیر برای برآوردن نیازهای بالاتر هموار می شود. به دور از نگرش تک بعد نگری، باید این حقیقت را پذیرفت که دیواری نامرئی ولی قدرتمند مابین دو جنس زن و مرد ایجاد شده است.
وجود چنین حائلی باعث عدم شناخت دو جنس نسبت به هم شده و قضاوت های مبهم و غبارآلودی به دنبال دارد. انسان بدون ورود به دنیای همدیگر نمی تواند طرف مقابل خود را بشناسد و پی به وجود "خود" او ببرد. عدم شناخت کافی، باعث بیگانگی اندیشه و اعمال در دو جنس نسبت به همدیگر شده است. زن و مردی که در کنار هم، در یک خانه، در یک اداره، و به طور کل در یک محیط به سر می برند، برای شناخت همدیگر به خود فرصت نمی دهند. می توان گفت عمق این دریا را فقط با حدس و گمان می سنجند. ما آدمیان برای سنجش هر چیزی یک مقیاس داریم. آیا تا به حال از خود پرسیده ایم که برای سنجش عمق وجود انسان، چه مقیاسی وجود دارد؟ به نظر می رسد تنها شرط مقیاس سنجش عمق وجود انسان، جرات وارد شدن به درون دنیای فرد مقابل است. ما از این که دیگری را خوب بشناسیم وحشت داریم.

منبع : روزنامه ابتکار