امام حسین (ع ) در کلام و سیره امیرمومنان (ع )

امام علی (ع ) خطاب به امام حسین (ع ) و در وصف مظلومیت آن حضرت چنین فرمودند : « یا عبره کل مومن فقال : انا یا ابتا قال نعم یابنی : ای کسی که نام تو موجب جاری شدن اشک از دیده هر مومنی است . » (۱ ) همچنین مساله جانسوز عاشورا و کربلا از آن چنان اهمیت و ارزشی برای امام علی برخوردار بود که آن حضرت در زمانها و به مناسبتهای گوناگون از این فاجعه عظیم انسانی نام می بردند که یادآوریهای مکرر آن نشان از عظمت و ارزش واقعه کربلا و منزلت والای امام حسین داشت . به عنوان نمونه هنگامی که امام علی (ع ) عازم نبرد صفین بودند و از کربلا عبور کردند در بدو ورود به کربلا یکی از یاران آن حضرت به نام « هرثمه بن سلیم » نقل می کند که ابتدا امام علی وضو گرفت و در آن جا نماز خواند و پس از سلام مشتی از خاک آن سرزمین را برداشتند بوییدند و فرمودند : « خوشا به حال تو ای خاک ! گروهی از تو به محشر آیند که بدون حسابرسی وارد بهشت می شوند . » (۲ )
سعید بن حکیم عبسی این جریان و قضیه را از پدر خویش که در جنگ صفین از یاران امام علی بود چنین نقل می کند که ابتدا حضرت توضیحی پیرامون کربلا و واقعه عاشورا می دهند و سپس به قسمتهای گوناگون کربلا اشاره می کنند و می فرمایند : « هنها موضع رحالهم و مناخ رکابهم و او ما بیده الی موضع آخر فقال : هنها مهراق دمائهم : این جا محل فرودآمدن و پیاده شدن آنهاست و با دست خود به جای دیگری اشاره کرد و فرمود : این محل خون آنان است . » (۳ )
همچنین در همین جنگ صفین وقتی به حضرت اطلاع دادند که « ابوایوب » فرات را محاصره کرده و از آب گیری یاران علی ممانعت می کند حضرت سوارانی را برای رفع مانع فرستاد. دست خالی بازگشتند و امام حسین (ع ) از پدر اجازه برخورد خواست . امام اجازه داد و حضرت به پیکار رفت و ابوایوب را از سر راه برداشت و به اردوگاه بازگشت و به پدر گزارش داد. امام علی (ع ) گریست . اصحاب گفتند : « چرا گریه می کنی و حال آن که نخستین پیروزی را به دست حسین یافتیم . » امام فرمود : « به یاد آوردم که حسین در آینده در کربلا تشنه به شهادت خواهد رسید و مرکب وی گریزان و شیهه کنان به زبان حال می گوید : فغان فغان از امتی که فرزند پیامبر را می کشند! » (۴ )
همچنین آن قدر حادثه کربلا و شهادت امام حسین (ع ) برای حضرت امیرمومنان اهمیت داشت که در آخرین لحظه های عمر مبارکشان دست ابوالفضل العباس (ع ) را در دست امام حسین گذاشت و از وی خواست که در صحرای کربلا از یاری و حمایت حسین دست برندارد.

پاورقی :
۱) فرهنگ جامع سخنان امام حسین (ع ) ص .۱۷۰
۲) بحارالانوار ج ۴۳ ص ۲۷۳ ـ عوالم ج ۱۷ ص ۱۱ ـ الدمعه الساکبه ص ۲۵۹ ـ خصائص الحسینیه ص .۳۱
۳) امالی الحسینیه ص ۱۱۶ ـ بحارالانوار ج ۴۵ ص ۲۱۸ ـ مثیرالاحزان ص ۹ ـ عوالم ج ۱۷ ص ۱۵۴ ـ لهوف ص .۲۵
۴) امالی صدوق ص ۱۳۷ کامل الزیارات ص ۱۰۸ ـ بحارالانوار ج ۴۶ عوالم ج ۱۷ ص ۵۳۶ ـ اثبات الهده ج ۲ ص ۵۸۴

منبع : روزنامه جمهوری اسلامی