جمعه, ۱۰ فروردین, ۱۴۰۳ / 29 March, 2024
مجله ویستا

به قولت وفا کن


به قولت وفا کن
شاید بارها برای شما اتفاق افتاده باشد که با دوستان خود برای رفتن به تفریح مثل سینما، پارک، سالن ورزشی، درس خواندن و .... قرار بگذارید اما ... دست آخر دوستتان، دستان نازنین تان را در پوست گردو می گذارد. بدقولی می کند البته گاهی این بدقولی ها بی منظور است یعنی یک مشکلی پیش آمده و نتوانسته بیاید ولی منظور ما زمانی است که دوستتان توجهی به وقت شما ندارد و برایش مهم نیست که با چه کسی قرار گذاشته و اصلا فکر نمی کند که کسی منتظرش است و به همین راحتی فراموش می کند! و عین خیالش هم نیست! که این، آن ها را بدقول نشان می دهد و بدقول ها درنظر همه غیرقابل اعتمادند! مثلا با دوستتان قرار بگذارید که بروید سالن ورزشی و در خیابان منتظرش بمانید آن قدر که علف های زیر پایتان از زانوهای تان هم بلندتر شود و در چشم و چالتان برود، چه احساسی بهتان دست می دهد؟
یا مثلا برای شام اگر با یکی از آن ها قرار بگذاری، ۱۰ نفر آدم را سرمیز لنگ در هوا منتظر می گذارند و بعد هم که می آیند، اصلا به روی مبارکشان نمی آورند! شاید این موضوع برای ما یک مسئله کاملا عادی باشد اما برای دیگران یک مشکل است!بعضی ها اصلا برای شان مهم نیست که دیگران را منتظر می گذارند و اگر به آن ها تذکر بدهید چرا دیر آمدی؟ توجهی به حرف هایتان نمی کنند و شاید هم ته دل شان به ریش شما بخندند!بدقولی های بعضی ها شاید برای خودشان موضوع خیلی پیش پا افتاده ای باشد اما برای دیگران موضوعی کاملا اعصاب خورد کن است!
● اما بدقولی چیست و از کجا ریشه می گیرد؟
یکی از ضرورت های تربیت فرزندان و نسل های آینده آموزش دادن انضباط و وفای به عهد است که این امر فقط با گفتن، عملی نمی شود بلکه والدین باید در عمل و رفتار خودشان به فرزندان نشان دهند که بدقولی می تواند زمینه ساز اختلال هایی در روابط شان با فرزندان باشد.
بدقولی، یک آزار روحی است که بعضی ها معتقدند اگر کسی بدقولی کند مثل ویروس پخش می شود و طرف مقابل هم بدقولی را یاد می گیرد و نسبت به همه همین رفتار را خواهد داشت که اگه زود برم و اون جا نباشه چی؟ به همین علت دیر می روند و این دیر رفتن هم، به همه سرایت می کند و همه نسبت به قول و قراری که با هم می گذارند، بدقول می شوند.
این خلف وعده و بدقولی ها احساس بی ثباتی و بی امنیتی را به دیگران می دهد و این امر باعث بی اعتمادی و تردید نسبت به گفته های دیگران هم می شود. از دلایلی که باعث می شود بعضی از ماها بدقول شویم، بی نظمی در زمان است یعنی نداشتن برنامه ریزی در کارها و زمان است و نوعی شلختگی در وقت محسوب می شود!
بعضی از بدقولی ها ناشی از مشکلات شخصیتی ماست و شاید هم ناشی از نوعی بیماری باشد، مثل این که بعضی ها دیگران را سرکار بگذارند و لذت ببرند، نباید به این مورد مثل یک مشکل اخلاقی نگاه کرد چون که تا زمینه شخصیتی بدقولی برطرف نشود، تلاش برای تغییر آن از طریق تنبیه بیهوده است. بعضی ها معتقدند بدقولی ریشه در فراموش کاری دارد یعنی به کسی قول می دهیم اما بعد یادمان می رود که به چه کسی چه قولی دادیم! البته بهترین راه این است که همیشه یک دفترچه یادداشت داشته باشیم و کارها و قرارهای روزانه مان را در آن یادداشت کنیم.
اما بدقولی های بعضی ها به خاطر منافع شان است که قولی البته از نوع بی موردش را به دیگران می دهند و اصلا فکر نمی کنند که می توانند به آن عمل کنند یا نه؟
اگر صد درصد به توانایی خودتان در انجام تعهدی که قرار است بدهید اطمینان دارید، قول بدهید ولی اگر حتی یک درصد به توانایی خود در انجام قولتان شک داشته باشید، هرگز نباید قولی را بدهید یا هنگامی که تعهدی یا قولی به کسی می دهید، بگویید که شک دارم و یا ممکن است که نتوانم به قولم وفا کنم ولی سعی خودم را می کنم که به قولم عمل کنم.می توانیم با همین چند جمله ساده در آینده محکوم به بدقولی نشویم. بیشتر کدورت ها و اختلافات در روابط دوستانه و خانوادگی مربوط به بدقولی است.
این را باید آویزه گوش کرد که هرگز برای خوش آمدن دیگران از ما یا برای تمام کردن کاری یا رسیدن به هدفی قولی را ندهیم که بعدا نتوانیم از عهده انجام آن بربیاییم. چون این کار اثرات منفی زیادی در پی دارد. مثلا در روابط خودمان با مادر و پدرمان باید به این نکته خاص توجه کرد. ولی متاسفانه بعضی از والدین و یا بزرگ ترها برای تشویق به انجام کاری یا ندادن کاری به ما قول خرید هدیه ای را می دهند و بعد باتوجه به مشکلات، به راحتی عهد و قول خودشان را فراموش می کنند و همین، سبب بی اعتمادی به بزرگ ترها می شود.
برای آن که ما در نزد دیگران بدقول نباشیم، می توانیم با منظم بودن و داشتن مدیریت در کارها و زمان به همه کارهایی که قرار است در آن روز انجام بدهیم، برسیم!می توانیم با درنظر گرفتن توانایی های خودمان کاری را قبول کنیم که بعد شرمنده دیگران هم نشویم. بهتر است با درنظر گرفتن شخصیت و احترام گذاشتن به حقوق دیگران تنها منافع خود را درنظر نگیریم.باید یادمان باشد که وقت مانند طلاست و همه برای ثانیه های خود ارزش قائل هستند. پس نمی توان هیچ وقت این ثانیه ها و لحظه هایی را که دیگر قادر نیستیم به قبل برگردانیم با فراموش کاری، شوخی و ... به بازی بگیریم و باید یاد بگیریم که در این زندگی شهری پر از ترافیک و چراغ قرمز و دعوا، تصادف و هزاران بهانه دیگر وجود دارد چه جوری با این مشکلات کنار بیاییم وهمیشه به قول خودمان وفادار بمانیم.
منبع : روزنامه خراسان


همچنین مشاهده کنید