جمعه, ۱۰ فروردین, ۱۴۰۳ / 29 March, 2024
مجله ویستا

فاصله


فاصله
خطوط درهم چهره ات انگار می خواهد تمام رنج هایی را که در طول سال ها به دوش کشیده ای از من پنهان کند ولی من در میان آنها هزار حرف نگفته و هزار غصه پیدا می کنم، هر وقت که نگاهم از چشمانم بر چهره ات می بارد. روزگار هزار فراز و نشیب دارد، این را از میان قصه هایی که از کودکی برایم می گفتی، می فهمیدم و حالا هم به همه آنچه که گفته ای پی برده ام.
دیگر می دانم که در کم و کسری ها بی جهت، بی تابی نکنم و در پیچ و خم زندگی خم به ابرو نیاورم، می دانم که گاه اگر زندگی با من از سر قهر درآمد، به روزگار آشتی فکر کنم و اگر بار اندوه شانه هایم را خمیده کرد، سینه ام را با خاطرات خوب گذشته انبوه سازم، از تو آموخته ام که صبر و مقاومت، زیباترین واژه هایی است که باید به آن خو گرفت. از تو آموخته ام که در کویر زندگی می توان به امید دست یافتن به شاخه گلی زیبا قدم برداشت و اگر روزی آسمان پر از ابرهای اندوه و ناملایمات شد، به امید بارش باران چشم به افق بدوزم، با این همه، مادر! هیچگاه نتوانستم در میان این انبوه از دانسته ها و امیدواری ها و زیبایی ها بدانم اگر روزی تو نباشی، فاصله نبودنت را با چه چیزی سرشار سازم که انبوه نبودنت کمرم را خم نسازد.

[فریده احمدی]
منبع : روزنامه ایران


همچنین مشاهده کنید