میراث الکترونیک

امروزه علاوه بر میراث فرهنگی، میراث طبیعی، میراث معنوی و میراث مستند، با واژه دیگری به نام میراث الکترونیک مواجه می‌شویم.
در عصر حاضر که بسیاری از فرهنگ‌ها و هنرها و دانش‌ها و تجربه‌ها در محیط دیجیتال، حتی بیشتر از کاغذ، تولید و منتشر می‌شوند و در دسترس همگان قرار می‌گیرند، وجود موضوعی با عنوان میراث الکترونیک (E- HERITAGE) الزامی است.
طبق تعریف؛ «میراث، ارزش‌های ماندگاری است که از گذشتگان به جای مانده، امروزه ما با آن زندگی می‌کنیم و برای نسل آینده باقی می‌گذاریم.» یا به عبارتی دیگر، ما میراث را از گذشته تحویل می‌گیریم، آن را نگهداری می‌کنیم و در برخی از مواقع به آن می‌افزاییم و به آینده تحویل می‌دهیم. این میراث شامل داشته‌ها و دانسته‌های فرهنگی، تاریخی، علمی، مردمی، فیزیکی، جغرافیایی، زیست‌شناسی و... است.
بنابراین در این زمان‌ که بخش وسیعی از میراث بشر امروز در دنیای دیجیتال تولید می‌شود، باید برای حفظ آن قوانینی اتخاذ کرد و همانند میراث گذشتگان در حفظ آن کوشید و به آیندگان سپرد. این میراث الکترونیک (دیجیتال) شامل تمام اطلاعات و تجربیاتی است که به‌صورت مجلات الکترونیکی و منابع آموزشی مربوط به هنر و علم و صنعت، در محیط شبکه و اینترنت و یا روی لوح‌های فشرده و از این قبیل، در دسترس قرار می‌گیرند. بخش وسیعی از میراث دیجیتال براساس علوم مرتبط با کامپیوتر، تولید و خیلی ساده به‌صورت ON LINE در اختیار مردم قرار می‌گیرند. دنیای الکترونیک، رؤیای دهکده جهانی را تحقق بخشیده است و به همین دلیل است که حفظ میراث الکترونیک الزامی است.
سخن آخر این‌که حفظ میراث الکترونیک، حفظ اطلاعات و تجربیاتی است که مردمان دهکده جهانی در به وجود آمدن آن سهم بسزایی دارند و اگر امروز که وقتش است، میراث الکترونیک را جدی نگیریم مجبور می‌شویم سال‌ها بعد همچون «میراث جهانی در خطر» و «میراث مستند در خطر»، در فکر «میراث الکترونیک در خطر» باشیم.

آرش نورآقایی

منبع : همشهری آنلاین