شبکه‌های اجتماعی و بهره‌وری مجازی

عمر زیادی از شبکه‌های اجتماعی نمی‌گذرد. همین چند سال پیش بود که سایتی به نام ارکات بوجود آمد و ما یاد گرفتیم که می‌شود یک پروفایل برای خود درست کرد و سپس دوستانمون را هم آنجا به فهرست اضافه کنیم. طبیعتا مثل هر پدیده و سایت جدید دیگری هرکسی به نوعی از ارکات استفاده می‌کرد که عده اکثریت صرفا به خاطر وقت تلف کردن، دیدن عکس‌های دیگران که توسط خود صاحبانش منتشر شده بود، گذاشتن پیغام و به قولی وقت هدر دادن در آن گردش می‌کردند.
بسیاری به خاطر این قضیه وقت تلف کردن و عدم درک استفاده اصولی از ارکات از این سایت زده شدند. البته در این میان نباید از امکانات محدود آن زمان ارکات هم چشم‌پوشی کرد که باعث هرج و مرجی در پروفایل یک شخص می‌شد. اینجا بود که سر و کله شبکه‌های اجتماعی دیگر پیدا شد.
مای اسپیس، غول شبکه‌های اجتماعی آمریکایی با دادن سرویس‌ها و خدمات بیشتر مانند ترغیب به استفاده از موزیک، رادیو اینترنتی، پادکست، آپلود عکس و غیرو باعث شد تا عده بیشتری به سمت شبکه‌های اجتماعی بیایند و در واقع یک کانال ارتباطی قوی با دیگران ایجاد کنند. در این بین سایت‌های دیگری پیدا شدند که سعی کردند بر روی یک بازار یا مخاطب خاص تمرکز کنند و سرویس‌های مورد نیاز آن‌ها را فراهم بیاورند که مهمترینشان سایت linkedin است که یک شبکه اجتماعی برای ایجاد پروفایل تخصصی زندگی شغلی شماست.
نهایتا جنگ بین شبکه‌های اجتماعی با ورود فیس بوک سمت و سویی دیگر گرفت و اساسا به عنوان یک پلتفرم برای وصل کردن شخص دنیای حقیقی به یک آواتار دنیای دیجیتال و تحت پوشش دادن فعالیت‌های او آغاز به‌کار کرد و همین‌طور که می‌بینیم داره با قدرت تمام پیش میره تا از سایر شبکه‌های اجتماعی پیشی بگیره.
فیس بوک با آنکه یکی از قدرت‌های آن ایجاد پروفایل‌های تر و تمیز و دادن امکانات مناسب برای چیدمان متعلقات کاربر که شامل گروه‌ها، عکس‌ها، ویدئوها و غیرو است، اما آمار و ارقام نشون میدن که بازهم کاربران دچار یه دلسردی از این شبکه اجتماعی شدن. این درحالیست که حتما از دوستان خود شنیده‌اید یا حتی خود شما گله کرده‌اید که نه من دیگر هرگز در یک شبکه اجتماعی جدید ثبت نام نمی‌کنم، اصلا به چه درد می‌خورد و حتی بسیاری هستند که هیچ‌گونه اکانتی در یکی از شبکه‌های اجتماعی ندارند. به راستی چرا چنین است؟
متاسفانه بشر چون اصولا به شلختگی و عدم مدیریت زمانی زود عادت می‌کنه نوع استفاده از شبکه‌های اجتماعی نیز براش به جای استفاده مفید، عذاب مطلق میشه. از دیدگاه من در یک نگاه برای استفاده از هر سرویس وب دو یا سرویس اینترنتی به صورت کلی باید از خودتان بپرسید چرا می‌خواهید از این سرویس استفاده کنید؟ چون همه دارند و شما هم باید داشته باشید؟ چون حضور دیجیتال مهم است و نباید از غافله عقب نماند؟ و بسیاری سوالات دیگر همگی به شما کمک می‌کنند که بفهمید کجای کار اشکال دارد.
نویسنده این یادداشت در ادامه نوشته است: من دوستان بسیاری دارم که در جای جای این کره خاکی قرار دارند. ارتباط تلفنی به دلیل هزینه و یا تفاوت ساعت شبانه روزی مقدور نیست. من این دوستان را در جاهای مختلف آشنا شدم و می‌خواهم باهاشان در تماس باشم. چگونه؟ ‌از راه‌های قدیمی چت و ایمیل می‌شود نام برد، اما به دلایلی این دو کانال ارتباطی، مناسب برای این کار نیستند. شبکه اجتماعی به من کمک می‌کنه تا ارتباط خودم رو با دوستانم نگاه دارم و حتی اگر وقت صحبت کردن با اونها رو ندارم اما به یمن نگاه کردن به پروفایلشان متوجه بشوم که در چه وضعی هستند. اینجاست که من برای خودم این سرویس را هدفمند کرده‌ام.
در این میان سلیقه و هدف شخص صاحب پروفایل در اینکه چه کسی را دوست بنامد متفاوت است. بسیاری از کاربران هر کسی رو که فقط نامی‌از او شنیده باشند به پروفایل خود اضافه می‌کنند. حتما آدم‌هایی رو دیدید که ۵۰۰ نفر یا ۱۰۰۰ نفر دوست دارند. مثلا فرض کنید خوانندگان یک وبلاگ رو که بخوان به عنوان دوست به پروفایل نویسنده آن اضافه بشند. اینجاست که کاربر تصمیم می‌گیره مرزی گذاشته بشه بین علاقه‌مندان و دوستان و چنانچه شبکه اجتماعی مورد نظر نتونه چنین خواسته‌ای رو برآورده کند، باعث ایجاد دردسر برای کاربر خواهد شد. به هر حال این تصمیمی‌ است که شما باید بگیرید و به نظر می‌رسد در بین کاربران ایرانی قضیه رودربایستی باعث می‌شود که بسیاری فقط به خاطر اینکه فکر می‌کنن غیراخلاقی است، به در خواست شخصی نادیده جواب مثبت داده و او را به عنوان دوست به پروفایل خود اضافه می‌کنند.
عصر حاضر، عصر انفجار اطلاعاته و ما هر روزه زیر بمباران اطلاعاتی هستیم. طبیعتا هرچه بیشتر بیاموزیم که چطور از خدمات جدید به سود خود استفاده ببریم، وقت بیشتری را می‌توانیم برای استراحت در نظر بگیریم. هرچند باید اذعان کنم که بهینه کردن ساعات کاری و وقت کاری ممکنه باعث بشه که در این تله بیفتیم که وقت اضافی را به کارهای جدیدتر اختصاص بدهیم که کاری بس اشتباهه. مدیریت زمانی و قراردادن هرچیزی جای خود بسیار مهمه. مثلا اگر قراره روزی یک بار فیس بوک رو سر بزنید، حتما فقط یک بار سربزنید یا اگر قراره روزی ۱۰ ساعت کار کنید، بعد از ساعت کاری دیگه هرگز به کار فکر نکنید تا ذهن شما استراحت کنه برای یک روز کاری دیگر.

منبع : خبرگزاری ایسنا