مقابله والدین با مسخره شدن بچه ها

برای کودک بسیار دشوار است که وقتی مسخره اش می کنند جواب بدهد، البته بعید هم نیست به کسی که او را مسخره کرده حمله کند، اما معمولاً توانایی نزاع کلامی را ندارد.
کودکان خجالتی به خاطر امتناع از نگاه کردن مستقیم به چشم طرف مقابل و حالت مطیعانه ای که به خود می گیرند طعمه های آشکاری برای کودکان قلدر هستند.
والدین می توانند با در پیش گرفتن راهکارهای مناسب به فرزندان خجالتی خود کمک کنند.
۱) فرزندتان را تشویق کنید که قیافه مغرور به خود بگیرد حتی اگر ابتدا مجبور به تظاهر باشد.
بچه ها وقتی با اعتماد به نفس رفتار می کنند با اعتماد به نفس هم می شوند.
اگر فرد بتواند سربلند راه برود و به چشمان دیگران نگاه کند، به احتمال زیاد توجه دلخواه را به خود جلب می کند و دیگر طعمه افراد قلدر نخواهد بود.
۲) به فرزندتان یادآوری کنید که اگر کسی او را مسخره می کند، اوست که ایراد دارد نه فرزند شما. افرادی که دیگران را مسخره می کنند درواقع می کوشند با کوچک کردن دیگران احساس برتری را در خود به وجود آورند. درواقع آنها از خودشان مطمئن نیستند. هر وقت کودکتان مورد تمسخر قرارگرفت این مسئله را به او گوشزد کنید. به علاوه به ندرت پیش می آید که در یک مدرسه همه بچه ها همیشه فرزندتان را مسخره کنند. فرزندتان را تشویق کنید با کسانی دوست شود که او را مورد تمسخر قرار نمی دهند.
۳) به کودک یاد بدهید که وقتی او را مسخره می کنند پاسخ های کلامی ساده ای بدهد.
احتمالاً کودک خودش عباراتی را شنیده و یاد گرفته است. وقتی می بینید کودکتان بدون احساساتی شدن، جلوی کسی که مسخره اش می کند، می ایستد، از او تعریف کنید. گریستن یا حمله کردن موجب می شود شخص مورد تمسخر، مضحک به نظر برسد و شخص مسخره کننده لجبازتر شود.
معمولاً فایده ای ندارد که بگوییم «اهمیتی نده».
در ضمن چنین رفتاری آزردگی کودکان خجالتی را که معمولاً تمسخرهای دیگران را به دل می گیرند، برطرف نمی کند. به کودک کمک کنید تا از گفت و گوی ذهنی سازگاری استفاده کند و در ضمن عبارات قاطعی به شخص مسخره کننده بگوید.
به کودکتان کمک کنید تا خودش تشخیص دهد و بسنجد مطالبی را که به او گفته می شود تا چه حد حقیقت دارد و در ضمن، به یاد داشته باشد که شخص مسخره کننده دچار احساس ناامنی است.
راه حل دیگر این است که مسئله را با آموزگار فرزندتان در میان بگذارید، اما معمولاً این کار موجب می شود به او لقب بچه ننه بدهند. بهتر است کودک بیاموزد که مسائلش را با همسن و سالانش و بدون دخالت بزرگترها حل کند، زیرا بزرگترها نمی توانند همیشه مواظب کودکان باشند. فقط یک استثنا وجود دارد: وقتی کودکتان از نظر جسمانی در وضعیت خطرناکی قرار می گیرد حتماً باید دخالت کنید به هیچ وجه کودکی نباید با خشونت در مدرسه مواجه شود.


[شهین زارع]

منبع : روزنامه ایران