در دنیای مجازی زندگی می‌کنیم

دنیای مجازی، سرزمینی دیجیتال است که شما با یک آواتار (کاراکتر دیجیتالی) خودتان در آن زندگی می‌کنید، شما می‌توانید کار کنید، زمین بخرید و خانه بسازید، با دوستان جدید آشنا شوید، به مهمانی بروید و هرآنچه که در دنیای واقعی انجام می‌دهید.
شما ممکن است در زندگی روزمره یک مهندس کامپیوتر باشید ولی در زندگی مجازی خود یک موزیسین و یا یک ورزشکار. آنچه که باعث شده مطلبی در این باره بنویسم، آن است که سال ۲۰۰۸، سال توجه سرمایه‌گذارها به شرکت‌هایی است که بر روی دنیاهای مجازی کار می‌کنند. این در حالی‌ست که تا ماه ژوئیه امسال، سیصد و چهل و پنج میلیون دلار سرمایه‌گذاری شده است. اما به راستی چرا؟ اصلا دنیای مجازی به چه درد می‌خورد؟
ایده دنیای مجازی شاید برای بسیاری ایده مسخره‌ای باشد و یا حتی در وهله اول با دید بسیار منفی و وقت تلف کنی به آن نگاه کنند اما در حقیقت یک دنیای مجازی دارای پتانسیل‌هایی است که باعث پیشرفت یک شخص و بهبود زندگی او هم می‌تواند باشد تا صرف یک بازی در دنیایی به ظاهر غیرحقیقی!
دنیاهای مجازی را از نظر پلتفرم به دو دسته می‌شود تقسیم کرد. آنهایی که توسط نرم‌افزار نصب شده بر روی کامپیوترتان مورد استفاده قرار می‌گیرند و آنهایی که در مرورگرها قابل استفاده هستند. مهم‌ترین و معروف‌ترین و بزرگ‌ترین دنیای مجازی که توسط نرم‌افزار بر روی کامپیوتر نصب می‌شود را حتماً شنیده‌اید که نامش سایت سکند لایف (زندگی دوم) است. از دنیاهای مجازی تحت مرورگر می‌توان به دنیای مجازی جدید گوگل به نام Lively نام برد که از ژوئیه امسال راه‌اندازی شده است. طبیعتاً استفاده از هر دو نوع زندگی مجازی نیازمند اینترنت پرسرعت است.
اما به راستی زندگی مجازی به چه دردی می‌خورد؟ بگذارید چند مثال بزنم. تصور کنید که من یک مهندس کامپیوتر هستم. در دنیای مجازی یک کنفرانسی در رابطه با کار من، قرار است فردا برقرار شود. متأسفانه من در زمان این کنفرانس مجازی سر کار هستم و نمی‌توانم در این کنفرانس در زندگی دوم شرکت کنم، پس چاره چیست؟ خوب نیازی نیست که من نگران باشم. کافی‌ست که در کنفرانس ثبت‌نام کنم، حتی می‌توانم اگر سؤال پیش‌فرضی دارم راجع به کنفرانس را در اختیار آواتارم قرار بدهم. حالا وقتی فردا شد، آواتار من در دنیای مجازی به جای من در کنفرانس شرکت خواهد کرد و حتی سؤالش را نیز خواهد پرسید. من در همان زمان در حال کار در شرکتم در دنیای حقیقی هستم. پس از کار در شرکت و اتمام وقت اداری به خانه می‌آیم و وارد دنیای مجازی خود می‌شوم و فیلم ضبط‌شده کنفرانس را می‌بینم. چون قبلاً پولش را داده بودم و دسترسی به آرشیو دارم. همچنین می‌توانم ببینم که جواب سؤال من را سخنران چگونه داده است.
مثالی دیگر بزنم. تصور کنید من یک فعال اجتماعی هستم و در رابطه با موضوعی بین‌المللی شکایت دارم. بسیاری از دوستان دیگرم در اقصی نقاط دنیا هم شاکی هستند و می‌خواهیم تظاهراتی راه بیندازیم. مشکل اینجاست که هر کدام از ما در یک کشور هستیم و امکان جمع شدنمان نیست. تصور کنید تمام دوستان من و خودم یک آواتار در دنیای مجازی داریم. حال به سادگی می‌توانیم با هم قرار بگذاریم که فلان ساعت جلو فلان ساختمان (مثلاً سفارت یک کشور در دنیای مجازی البته اگر آن کشور در دنیای مجازی آن سفارت را ساخته باشد) جمع بشویم. سر ساعت مقرر می‌بینید که من و دوستانم در حالی که هر کدام در زندگی عادی مشغول انجام کاری هستیم و حتی یکی ممکن است خواب باشد، در زندگی مجازی در یک تظاهرات شرکت کرده‌ایم و صدای خودمان را به دیگران رسانده‌ایم.
دنیای مجازی شگفت‌انگیز است و قابلیت‌های بسیاری دارد. هیچ‌گاه تصور نکنید که سرمایه‌گذاران خارجی از روی هوا چند صد میلیون دلار آن هم در یک بازه ۶ ماهه روی پروژه‌ای سرمایه‌گذاری کنند. پنجره‌ای نوین رو به بشر ایجاد شده است. دنیای مجازی سؤالات بسیاری را هم با خود به می‌آورد. سؤالات جالبی مانند اینکه آیا ما می‌توانیم یک حضور بی‌نهایت و ابدی توسط خود در آواتارمان بسازیم؟ آیا می‌شود یک کسب و کار در دنیای مجازی به وجود آورد؟

منبع : خبرگزاری ایسنا