چند نکته درباره داروهای آنتی اسید

آنتی‌اسیدها، ترکیبات پایه‌ای هستند که موجب خنثی شدن اسید معده و کاهش سرعت تخلیه معده می‌شوند. این فرآورده‌ها حاوی آلومینیوم، منیزیم، کلسیم یا ترکیبی از آنها هستند.
آنتی‌اسیدها برای درمان و رفع علایم و نشانه‌های زخم معده و دوازدهه، التهاب معده و مری، ریفلاکس یا ترش کردن و فتق لغزنده یا هیاتال مصرف می‌شوند.
شایع‌ترین عارضه آنتی‌اسیدهای حاوی آلومینیوم، یبوست، تراکم مدفوع و درنهایت انسداد روده است.
شایع‌ترین عارضه آنتی‌اسیدهای حاوی منیزیم، اسهال است که موجب بروز اختلال آب و املاح (الکترولیت‌ها) می‌شود.
مصرف فرآورده‌های حاوی کلسیم، بیشتر اثر یبوست‌زایی دارند و کمتر ملین هستند و آنتی‌اسیدهای حاوی ملح کربنات موجب بروز نفخ و اتساع شکم و افزایش دفع گاز می‌شوند.
حساسیت به آلومینیوم یا منیزیم یا فرآورده‌های آنها، به واکنش‌های افزایش حساسیت مفرط منجر می‌شود و افرادی که به این دو عنصر حسا‌س‌‌اند، نباید از فرآورده‌های حاوی آنها استفاده کنند.
افراد مبتلا به نارسایی کلیه و زنان باردار و شیرده باید با احتیاط و تحت نظر پزشک از فرآورده‌های حاوی منیزیم استفاده کنند.
بیماران مبتلا به پرفشاری خون، نارسایی احتقانی قلب و کسانی که باید رژیم غذایی با محدودیت سدیم استفاده کنند، به علت وجود مقدار زیاد سدیم در این آنتی‌اسیدها، باید مراقب مصرف این گونه داروها باشند.
مدت اثر آنتی‌اسیدها ۲۰ تا ۴۰ دقیقه است و اگر یک ساعت پیش از غذا مصرف شود، میزان اسید معده تا سه ساعت کاهش می‌یابد.
این داروها با مصرف هم‌زمان با برخی آنتی‌اسیدها، میزان تاثیرشان افزایش می‌یابد: کینیدین، آمفتامین‌ها، سودوافدرین، لوودوپا، والپروئیک اسید، وارفارین این داروها با مصرف هم‌زمان با برخی آنتی‌اسیدها، کم‌اثرتر می‌شوند: سایمتیدین، کورتیکواستروییدها (یا داروهای گروه کورتون)، رانیتیدین، املاح آهن مانند فروسولفات، داروهای گوره فنوتیازین، فنی‌تویین، دیگوکسین، تتراسایکلین، کتوکونازول، ایزونیازید و سالیسیلات‌ها مانند آسپیرین.
در مدت یک تا دو ساعت پس از مصرف آنتی‌اسیدها، دارویی مصرف نکنید چون ممکن است جذب دیگر داروها با آنتی‌اسید مختل شود.
در صورتی که داروهای بلوک‌کننده گیرنده هیستامین مانند رانیتیدین و سایمتیدین مصرف می‌کنید، نباید از داروهای آنتی‌اسید استفاده کنید چون از تاثیر آنها جلوگیری می‌کنند.

منبع : روزنامه سلامت