پنجشنبه, ۹ فروردین, ۱۴۰۳ / 28 March, 2024
مجله ویستا

خصوصی ترین فضا در خانه


خصوصی ترین فضا در خانه
اتاق خواب، خصوصی ترین فضا در یک خانه است و باید با خصوصیات اخلاقی و سلیقه و نیازهای صاحب یا صاحبان آن متناسب و هماهنگ باشد.
اتاق خواب کودکان معمولاً علاوه بر مکان خواب شامل فضای مخصوص بازی نیز هست و اتاق خواب نوجوانان علاوه بر جای خواب مکانی است برای انجام تکالیف و مطالعه چنان که اتاق خواب جوانان ممکن است اتاق کار آنان نیز باشد.
بنابراین اتاق خواب هر یک از اعضای خانواده باید به تناسب نیازهای آنان طراحی شود. در اتاق خواب کودکان باید از نبود اشیای خطرناک یا خطرساز مطمئن و اسباب و وسایل آن را ترجیحاً چوبی و بدون گوشه های تیز انتخاب کرد. همچنین پوشش زمین باید نرم و ضربه گیر باشد.
اتاق خواب نوجوانان نیز باید یک میز تحریر و نورکافی در روز و شب برای مطالعه داشته باشد و اتاق خواب جوانان باید به گونه ای طراحی شود که علاوه بر فضای کافی برای وسایل آنها، امکان پذیرایی از دوستانی را که احتمالاً به منزل می آورند، داشته باشد تا استقلال بیشتری برای آنان فراهم سازد.
از آنجا که وسایل شخصی هر فرد در اتاق خواب او نگهداری می شود پیش از هرچیز باید به کمدها و کشوها در اتاق خواب توجه کرد. برای استفاده بیشتر از فضای داخل کمدهای دیواری بهتراست طبقه بندی شوند، می توان از فرو رفتگی هایی که در میان ستونها در دیوار اتاق قرار دارند نیز برای ساخت طبقه بندی بهره گیریم و از آنها به عنوان کتابخانه یا فضایی برای نگهداری دیگر وسایل استفاده کنیم.
انتخاب تختخوابهایی که در زیر دارای کشوهستند نیز به افزایش فضای مناسب برای نگهداری وسایل شخصی کمک می کند و یا انتخاب تختخوابهای دوطبقه در مواقعی که دو کودک خردسال یا دو نوجوان از یک اتاق استفاده می کنند، می تواند فضای بیشتری را در اختیار فعالیتهای دیگر آنها قرار داد.
در انتخاب روتختی دقت داشته باشید. چرا که یکی از بزرگترین سطوح اغلب اتاق خواب بویژه اتاق خوابهای کوچک سطح روی تخت خواهد بود.
به خاطر داشته باشید دکوراسیون اتاق خواب بزرگسالان را می توان برای مدتی نسبتاً طولانی به یک شکل حفظ کرد اما دکوراسیون اتاق کودک باید در مدت زمانهای نسبتاً کوتاهی و با بزرگ شدن و تغییر کردن کودک و نیازهایش تغییر یابد و در هر زمان مناسب با ویژگیهای سنی او باشد، مثلاً ویژگیهای اتاق یک کودک نو پای ۱‎/۵ ساله با نیازهای کودک ۳ ساله ای که به مهد کودک می رود و یا فرزند ۷ ساله ای که محصل دبستانی است و به همین ترتیب در سالهای بالاتر متفاوت و حائز اهمیت است.
منبع : زن روز


همچنین مشاهده کنید