دوست نوجوان خود باشیم.

دوران نوجوانی را می توان دوران الگوپذیری و یا به عبارتی دوران شکل گیری شخصیت نام برد.
در این حالت شخص نه کودک است و نه جوان.
نوجوان در این سن از اطرافیان و اشخاص مورد علاقه اش الگو می گیرد.
در این دوران خانواده یا می تواند حامی و راهنمای او باشد و یا می تواند تنها او را نهی کند و بگوید این کار را بکن ، این کار رانکن.
نوجوان در این دوران می خواهد که ابتدا الگویش را از خانواده و محیط خانه انتخاب کند ، اما گاهی خانواده در این امر .........
بعضی از خانواده ها گله می کنند که ما همیشه در کنار او نیستیم و دقیقا نمی دانیم که چه دوستانی دارد، ان ها نیز راست را می گویند،اما چه خوب است که ما هم برای فرزندمان علاوه بر این که مادر،پدر باشیم دوست خوبی هم باشیم. دوستی که او به ان اعتماد کند ، احساساتش را به او بگوید. برای دوست شدن با او آسان ترین و اولین راه گفتن صادقانه ی جمله ی دوستت دارم است بدون هیچ پسوند، پیشوندی، بدون هیچ کلمه ی دیگری.
صادقانه به او بگویید که چقدر وجودش در کنارتان شادی بخش است.
نگذارید که فاصله سنی تان مانع صمیمیت تان شود.
نوجوان در این سن دوست دارد که به او اعتماد کنند،او را ان طور که هست بپذیرند.
یادتان باشد که او ذره ای از وجودتان است با وجود خود دوست باشید.

آتوسا کریمی