تک درخت

در میان برهوت و کویر وقتی نگاهم به تک درختی سبز افتاد که ریشه در خاک دوانده بود، دریافتم می توان در برهوت و خشکسالی لحظه های زندگی سبز بود. نگاهم را از درخت برگرفتم و به مرور سال هایی که بر من گذشته بود، پرداختم. در تب و تاب زندگی و در بحران ها همیشه به این فکر کرده بودم که نباید تسلیم شد. اکنون وقتی صفحات دلتنگی ام را مرور می کنم و می بینم من نیز تسلیم نشده ام، لبخند زیبایی روی لب هایم می نشیند. با خودم فکر می کنم در این دنیا اگر هوشیار باشیم، می توانیم از تک درختی سبز در پهنای کویر، درس سرسبزی و زندگی بگیریم.

[پوریا کبیری]

منبع : روزنامه ایران