سلام جناب آقای/سرکار خانم قانع

● انسانهای قانع چطور آدم‌هایی هستند؟
قانع یک موجود دوپای معمولی است. شاخ ندارد. از کره مریخ نیامده است. در راسته مهره داران هوازی گفتمان محور جای می‌گیرد. مثل ما آدم‌ها یک نوع آدم است. ممکن است عاشق بشود ولی حتما می‌میرد. از زیر بوته به عمل نیامده است و قطعا محل تولد و تاریخ تولد دارد. نمی‌دانیم که کارت ملی‌اش را گرفته یا نه؟ ولی احتمالا همین طرف‌ها دارد قناعت می‌کند. اگر ماشین داشته باشد حتما کارت سوخت هم دارد و حتما سر هر ماه کلی بنزین اضافه می‌آورد چون قانع است. قانع کلا انسان تکی نیست ولی بی‌نظیر است چون شیرین‌کاری‌های خاص خودش را دارد؟ روی بند راه نمی‌رود، گوش‌هایش را تکان نمی‌دهد، غیب نمی‌شود، پشت گوشش را با چشم غیرمسلح نمی‌تواند ببیند ولی قطعا اگر بدون چتر نجات از ارتفاع ۱۳۵ متری زمین به زمین گرم یا آسفالت (مخصوصا روی سرعتگیرش) بیافتد می‌میرد، مگر اینکه نیوتون در محاسباتش اشتباه کرده باشد. ولی نمی‌توان از ویژگی‌های قانع چشم‌پوشی کرد. قانع یکی از بهترین خلق و خو‌ها را دارد چون قناعت می‌کند.
● ویژگی‌های یک انسان قانع:
▪ پرهیزکار است:
هر چه آدم کمتر به خواسته‌های مادی‌اش توجه کند و بیشتر به یاد خدا باشد و فقط از او بترسد قطعا از خیلی چیزها هم پرهیز می‌کند. قناعت یعنی پرهیز از خواسته‌ای نالازم و نابجا. با قناعت می‌توان روح را تربیت کرد که هر خواسته‌ای نداشته باشد و بداند که تمام خواسته‌هایش البته خواسته‌های نامعقولش پاسخ داده نخواهد شد.
▪ عاقل است:
عاقلانه‌ترین راه در هر کاری میانه‌روی اصلی. نه رومی روم و نه زنگی زنگ. کار عاقلانه. یعنی قناعت.
▪ زرنگ است:
می‌گویند طرف زرنگ است. از آب کره می‌گیرد. قناعت هم از همین کارهاست. جلوی زیاده‌خواهی‌ات را که بگیری خود به خود می‌شود ثروت. آن موقع است که باید دنبال یک بسته‌بندی خوب برای کره‌هایت بگردی.
▪ مؤمن است:
انسانی که به خدا ایمان دارد به حکمتش هم ایمان دارد. هر آنچه خدا برای انسان روزی قرار می‌دهد، او را خوشحال و راضی می‌کند و ایمان دارد به اینکه خدا هرگز او را بی‌روزی نخواهد گذاشت.
▪ آزاده است:
آنکه قانع باشد هرگز چشم نیاز به دستان دیگران ندارد. از هر تعلقی آزاد است. به کم راضی می‌ماند و زیر بار منت دیگران نمی‌رود.
▪ بلند همت است:
کسی که آزاده باشد، خود کمر همت می‌بندد به کار و با توکل به خدا بر روی پای خویش می‌ایستد. آنقدر سعی می‌کند تا آهن به زیر دستانش نرم شود. انسان‌های قانع نان بازوی خود را می‌خورند هر چند که کم باشد.
▪ مردم دوستش دارند:
با کسی که مدام بیاید و آویزانتان شود که کمکش کنید، چه می‌کنید؟ هر موقع از ۴ فرسخی ببینیدش راهتان را کج می‌کنید که با هم روبرو نشوید. کسی که مدام زیاد بخواهد هم مایه دردسر خود است و هم سوهان روح دیگران. همه کسی را که روی پای خود بایستد، دوست دارند.

منبع : ۵ روز