۱۰ نکته درباره ارتباط با کودکان

● اگر به رفتارهای نامطلوب کودکان حتی به شکل سرزنش ،‌داد و فریاد توجه کنیم ، باعث تقویت اینگونه رفتارها می گردیم .
● توجه به رفتارهای مثبت کودکمان و تمجید از رفتارهای خوب او از اهمیت خاصی برخوردار است . مثلا از اینکه او بدون سروصدا بازی می کند ،‌مسواک می زند ، به دستورات ما گوش می کند ، تشکر کنیم .
● والدین باید بدانند که تشویق همواره جایزه دادن نیست بلکه لبخند زدن ، حرف زدن ، بازی کردن با او نوعی تشویق است .
● در بعضی موارد رفتارهای منفی خفیفی ( مثلا دهن کجی ، ناله کردن ، پرت کردن اسباب بازی ... ) را باید نایده بگیریم .
● فعایتهایی را با انتخاب فرزندمان ( مثلا قدم زدن ، بازی کردن ، پارک رفتن ... ) انجام دهیم .
● اگر فرزندمان در حین فعالیت خوشحال است یا به نظر می رسد که در فکری – پنهان شده است از او بپرسیم .
● در طی فعالیت ، او را بغل کنیم ،‌ببوسیم ، شانه اش را لمس کنیم ...
● در طی این فعالیتها ( بازی کردن ، قدم زدن ... ) از فرزندمان نپرسیم که چرا این کار را می کنی ؟ دستور ندهیم که چه کار بکند ( مثلا اسباب بازیهایت را در این خانه بگذار ،‌بیا برویم و با هم قدم بزنیم ) از انتقاد کردن بپرهیزیم ( مثلا نگوییم : تو فکر می کنی این کار را درست انجام داده ای ، تو باید بیشتر سعی می کردی ... )
● سعی کنیم در طول روز از فرزندمان در مورد تجربیات روزانه ، علائق و مشکلات او سئوال کنیم .
● نکته مهم در آموزش مهارتها « ایفای نقش » است . مثلا برای دستور دادن به فرزند خود ابتدا یکی از والدین ( ما ) نقش منفی را بازی کنیم و مثلا با فریاد به فرزند خود دستور دهیم و بعد نقش مثبت را بازی کنیم و با لحنی آرام و شمرده دستور دهیم .

منبع : وطن دوستان ایرانی