بررسی تأثیر داروی آلوپورینول در صرع مقاوم به درمان

صرع از بیماری‌های شایع در دنیا است و حدود ٢ تا ٣ درصد از افراد به آن مبتلا هستند. با مصرف داروهای ضدتشنج، در تعداد زیادی از بیماران صرع کنترل می‌شود ولی حملات در ١٠-٥% بیماران علی‌رغم مصرف داروهای مناسب ضدتشنج کاهش قابل ملاحظه ندارد. در مطالعه حاضر تأثیر داروهای آلوپورینول بر صرع مقاوم به درمان ارزیابی شده است.
این دارو مهارکننده آنزیم Xanthine oxidase است و در نتیجه مانع تجزیه آدنوزین می‌شود. در سیستم عصبی آدنوزین در درون سلول‌های عصبی و گلیال ساخته می‌شود و یک میانجی عصبی مهاری در سیستم عصبی است.
● روش اجرا:
مطالعه به صورت دو سوکور و تصادفی با کنترل پلاسبو بر روی ٣٨ بیمار مبتلا به صرع مقاوم به درمان انجام شد. بیماران در طول طرح براساس کد و به صورت blind داروی آلوپورینول یا پلاسبورا از داروخانه بیمارستان سینا دریافت می‌کردند. آلوپورینول به میزان ١٠٠ میلی‌گرم ٣ مرتبه در روز و پلاسبو نیز ٣ مرتبه در روز داده می‌شد. قبل از ورود به مطالعه جهت اطمینان از سلامت بیمار و سپس هر سه ماه یک بار برای بررسی از نظر عوارض احتمالی، بیماران از نظر آنزیم‌های کبدی و اوره و کراتینین و CBC، ارزیابی می‌شدند. کل دوره درمان ٦ ماه پس از شروع درمان baseline بیماران بود.
● یافته‌ها:
از ٣٨ نفر افراد واردشده به مطالعه، ٢٦ نفر صرع پسیکو موتور و ١٢ نفر انواع صرع ژنرالیزه را داشتند. در مجموع ٣٢ بیمار مطالعه را به اتمام رساندند. با مصرف داروی آلوپورینول ٦٦% از بیماران پس از ماه دوم به میزان بیش از ٣٠%، ٥٥% بیش از ٥٠% و ٤٤% بیش از ٦٠% کاهش تشنجات را داشته‌اند.
در مطالعه اخیر عوارض دارو خفیف و برگشت‌پذیر بود و نیاز به قطع دارو نشد.
● نتیجه‌گیری و توصیه‌ها:
با توجه به نتایج به دست آمده از مطالعه، به نظر می‌رسد آلوپورینول با دوز ٣٠٠ میلی‌گرم در روز برای بالغین Safe و موثر به عنوان داروی کمکی در صرع مقاوم به درمان است.

منبع : انجمن صرع ایران