بد، زشت، بدتر

● نُه راه برای عاق پدر و مادر شدن!
احتمالا این راحت‌ترین، میان‌بُرترین و تضمین‌شده‌ترین راهی است که بتوانی خودت را پرت کنی توی جمعِ آدم‌های بدبختی که نه این دنیا را دارند و نه امیدی به آن دنیاشان است. اصلا این کار، گل سرسبد گناه‌های کبیره است. چه کار؟ کاری کن که والدینت نفرینت کنند. اگر بخواهی دقیق‌تربدانی چه کارهایی تو را به این نقطه می‌رساند، توصیه‌های زیر را بخوان:
۱) هیچ وقت حرفشان را گوش نده: اگر وقتی چیزی خواستند یا کاری داشتند، یادِ تمام کارهای مهمی که تا حالا انجام نداده‌ای بیفت. بله... دقیقا الان موقع انجام همه آن‌هاست. ولی اگر خواستند گناهی بکنی سریع در خدمتشان حاضر شو.
۲) همه خوبی‌هاشان را فراموش کن: هر لطفی به تو کرده‌اند اصلا مهم نیست. وظیفه‌شان بوده که به تو خوبی کنند. اصلا هم احتیاج به قدردانی و تشکر از آن‌ها نیست.
۳) گله و شکایت همیشه؛ خیرخواهی هیچ وقت: به محض این‌که زندگی کمی سخت شد، شکایت و گله‌گذاری از آنها یادت نرود. اصلا هم لازم نیست از خوبی‌های‌شان تشکر کنی. هم جلوی رو و هم پشت سر، ازشان بدگویی کن. اصلا هیچ وقت و هیچ کجا خیرخواه‌شان نباش، اصلا اگر خواستی و راحت بود، برای‌شان دردسر اضافی درست کن.
۴) بدرفتاری هم در این دنیا و هم بعد از مرگ‌شان: این دنیا که در بدرفتاری با آنها کم نمی‌آوری، وقتی هم که فوت کردند فراموش‌شان کن.
۵) بیشتر با مادرت بدرفتاری کن: البته توی بدی کردن به پدرت هم نباید کم بیاوری، ولی بیشتر تلاشت را روی مادرت متمرکز کن. مثل این که خدا روی مادرها حساس‌تر است.
۶) داد و بیداد کن: سر هر چیز کوچک و بزرگی قیل و قال کن. سرشان داد بزن. چیزی به اسم صبر و تحمل معنا ندارد، دارد؟
۷) نهایت غرور: نباید اجازه بدهی غرورت را ذره‌ای جریحه‌دار کنند. پیش آنها کم نیار! اصلا تواضع نداشته باش. خودت را هم‌اندازه آنها بدان. فروتنی بی فروتنی!
۸ ) تو هر چی داری از تلاش خودت داری، این یادت نرود: بالاخره اگر پدر و مادرت هم نبودند، یکی بود که جمعت کند. تو به هر موفقیتی که رسیده‌ای و همه چیزهای خوبی که داری نتیجه کار خودت است. اصلا پدر و مادر کی به تو کمک کرده‌اند؟ تو خودت همه کاره بودی. پس اصلاً احتیاج به تشکر از پدر و مادر، به خصوص از پدرت نیست.
۹) احترام نُه‌گانه ممنوع. (به مقاله «فدای شما!» رجوع شود!)

منبع : ۵ روز