قلدری کودکانه

●نکند کودک من هم یک قلدر باشد؟
البته تشخیص این موضوع خیلی آسان نیست، پس باید دقت کنیم. در صورتی که فرزند شما تعدادی از علائم زیر را داشته باشد، کمی جای نگرانی دارد:
▪ اگر فرزندتان عادت دارد از دیگران انتقادات تندی کند، تا جایی که گاه این انتقادات تند تبدیل به دعوا می شود.
▪ فرزندتان نسبت به دستورات بزرگترها بی توجه است و این بی توجهی توام با بی احترامی یا به نوعی تحقیر بزرگترها همراه است.
▪ کودک شما نسبت به احساسات دیگران بی احساس است یا خیلی توجه نشان نمی دهد؛ مثلا در زمان دیدن فیلم های غم انگیز، احساس ناراحتی نمی کند یا دیدن گریه کودکی کوچک یا زمین خوردن فردی، تنها می تواند باعث خنده او شود.
▪ فرزندتان مدام با دیگران و به ویژه بچه ها دعوا می کند و همیشه نیز اعتقاد دارد که طرف مقابل اوست که مقصر است و به دیگران اتهام های زیادی می زند.
▪ فرزند شما در مقابل بدی ها و اشتباهات دیگران خیلی سریع دست به انتقام می زند و این را حقی برای خود می داند؛ حتی اگر شکلی تندتر از رفتار اشتباه اولیه پیدا کند.
▪ کودکتان نسبت به حیوانات خشونت نشان می دهد و از آزاردادن آنها لذت می برد.
▪ فرزندتان از مدرسه وسایلی را با خود به خانه می آورد و می گوید که آنها را از دوستان اش هدیه گرفته است و این مسئله بسیار تکرار می شود، یا بدون مناسبت و بی دلیل صورت می گیرد.
باید توجه داشته باشید که قلدری، همیشه واضح نیست و تشخیص آن، گاه بسیار مشکل است؛ چون بچه هایی که قلدری می کنند خیلی زود یاد می گیرند که کی این کار را انجام دهند تا بزرگتری خبردار نشود و او را بازخواست نکند. البته بین دختران و پسران در این زمینه تفاوت وجود دارد؛ معمولا پسران قلدر این کار را به شکل فیزیکی و کلامی نشان می دهند ولی دختران به صورت مسخره کردن، توهین کردن، غیبت و درگوشی صحبت کردن در مورد دیگری و مانع فعالیت او شدن، نشان می دهند.
● کجاست قربانی؟
باید توجه داشته باشید که هرچه فرزند شما بزرگ تر باشد، احتمال اینکه خودش در مورد مشکلش با شما صحبت کند، کمتر می شود؛ به همین دلیل نیز لازم است که به نشانه های کمکی توجه کافی داشته باشید:
▪ اگر کودکتان در گذشته از طرف دوستان اش به مهمانی دعوت می شده اما چند وقتی است که دیگر از دعوت خبری نیست.
▪ فرزندتان شکایاتی در مورد مسائل جسمی دارد؛ مثل سردردهای تکرارشونده یا ناراحتی های گوارشی - مثل معده درد - که دکتر تشخیصی برای آن نداشته است.
▪ کودکتان دچار بی خوابی شده یا بیشتر از گذشته و بدون دلیل می خوابد. در رابطه با تغییرات خواب، توجه داشته باشید که سرنخ خیلی معتبری نیست؛ چرا که به عنوان مثال، تغییرات بلوغ نیز می تواند چنین نتیجه ای را به وجود بیاورد. پس در این مورد، با احتیاط قضاوت کنید.
▪ فرزندتان مدتی است که نسبت به مدرسه رفتن علاقه نشان نمی دهد و با بهانه های مختلف، می خواهد از رفتن به مدرسه شانه خالی کند.
▪ کودکتان با سر و وضعی آشفته از مدرسه به خانه می آید و سعی در کوچک یا پنهان کردن دلیل آن دارد.
▪ فرزندتان با چشمانی قرمز که نشان می دهد گریه کرده، به خانه می آید یا در اتاقش، حمام و یا در زمان خواب، مخفیانه گریه می کند و به هیچ عنوان، حاضر نیست قبول کند که گریه می کرده و در صورت قبول آن نیز دلیلش را به شما نمی گوید.
▪ فرزندتان با وجود اینکه برای او غذا یا خوراکی تهیه می کنید، بسیار گرسنه به خانه می آید.
▪ کودکتان وسایلش را در مدرسه زیاد گم می کند و این گم شدن، بیشتر شامل حال وسایل نو و جدید او می شود.

منبع : همشهری آنلاین