درک فرزند در جامعه امروز

یکی از مشکلاتی که جامعه کنونی ما به آن مبتلاست وجود فاصله در بین نسلهاست . گروه زیادی از پدران و مادران خود به این نکته اذعان دارند که فرزندان خود را نمی شناسند والدین وفرزندان به چشم بیگانگان به یکدیگر نگاه می کنند تا هنگامی که فرزندان خردسال هستند پدران ومادران می توانند به آنها نزدیک باشند.اما با بروزعلائم نوجوانی ناسازگاری وعدم توافق بین فرزندان ووالدین بروزمی کند که خود ریشه در رفتار ما والدین دارد.براستی چند ساعت از وقت خود را برای گفتگو وبرقراری ارتباط با فرزندان نوجوان وجوان خود مصرف می کنیم.اگر چه ما سعی می کنیم سعادت و خوشبختی فرزندان خود را با کاروتامین پول بیشتر فراهم کنیم اما آیاهرگز به تامین نیازهای عاطفی ومعنوی خانواده فکر کرده ایم . آیا به علاقه بیش از حد کودکان به تلویزیون اندیشیده اید.کودکان از برنامه های تلویزیونی خوب یا بد آموزش می بینند چرا که تلویزیون هرگز مانند پدر ومادر گرفتار نیست.در صورتی که ما پدر و مادران کمترین زمان و کمترین تلاش را اختصاص به برقراری ارتباط با فرزندان می دهیم و حتی دعوتهای انجام شده از سوی مدارس فرزندمان را نیز به علت مشغله کاری به فراموشی
می سباریم درحالیکه این اهمیت ندا د ن به بزرگترین نعما ت و سرمایه های معنوی زندگیمان یعنی فرزندان است. البته در نظر داشته باشید که اگر در این راه غفلتی داشته اید.برقراری ارتباط بهینه به سرعت امکان پذیر نیست بلکه با دقت وحوصله ومرور زمان می توان درچگونگی روابط با فرزندا ن تغییر داد. باید توجه داشت که گروهی دیگر از والدین نیز با زیاده روی دراظهار علاقه به فرزندا ن مشکلا تی برای خود وآنا ن ایجاد می کنند .باید دانست که کامل بودن غیر ممکن است .ما باید تلا ش کنیم تا در انجام وظایف خود بهترین باشیم .شاید برخی از ما پدرا ن ومادران برای جبران محرومیت ها ی دوران خردسالی خود بیش از اندازه فرزندان خود را تحت حمایت قرار دهیم. ما باید در عین محرومیت ها ی منطقی حس استقلا ل طلبی وکما ل را در فرزندان خود رشد دهیم. توجه محسوس وبیش از اندازه به فرزندان آنها را در رسیدن به استقلا ل ضعیف می کند اگر چه که نیت والدین خیر باشد. ما باید ضعف ها وقوت های فرزندا ن خود را شناخته وبپذیریم وسعی در رفع غیر مستقیم آ ن نما ئیم. دیده شده که پدرا ن ومادرا ن بدلیل عدم مطا بقت عمل فرزندا ن با انتظا را ت آنها بر اسا س فرضیه ها ی ذهنی خود بجای همراهی با فرزندا ن خود وارد میدا ن عمل شده که به نتیجه مطلو ب نمی انجا مد.این گروه از والد ین از ناکا می فرزندا ن خود وحشت دارند.ما باید با فرزندا ن با روش صحیح وبدو ن وا سطه ارتبا ط برقرار کنیم ودر صدد تسلط بر آنها نباشیم تا در محیطی آرام ومطمئن بتوانند استعداد های خود را بروز دهند. دیده شده که بررسی ومحدودیتی که والدین برای فرزندا ن بوجود می آورند. ناخودآگاه آرزوهای به تحقق نپیو سته دورا ن کودکی وجوانی خود را دنبال می کنند .این افرا د به ظاهر فرزندا ن خود بیشتر تو جه کرده آ نها را با همکلا سان وهمسایگا ن مقایسه کرده اظها ر نگرانی می کنند .باید توجه دا شت با چشم پو شی های پیا پی پدرا ن مادرا ن ویا محرومیت های فراوا ن فرزندا ن ما میدا نی جهت اظهار گفتار ورفتار خود نیا فته در بزرگسا لی در تصمیم گیری ها دچار مشکل شده در روابط خانوا دگی کا ری خود نا مو فق خو اهند بود.

منبع : سازمان آموزش و پرورش استان خراسان