اسباب‌بازی‌های خطرناک

با توجه به تصادف‌هائی که در نتیجه بازی با برخی از اسباب‌بازی‌ها به وقوع می‌پیوندد، سازندگان این وسایل، تا آنجا که ممکن است برخی از نکات ایمنی را در آنها رعایت می‌کنند و این نکات رفته رفته در همه زمینه‌ها رعایت می‌شود. در حال حاضر استفاده از مواد قابل اشتعال در اسباب‌بازی‌ها ممنوع شده و سعی بر آن است که وسایل بازی کودکان از نظر جنس و شکل نیز بی‌خطر باشند. قدم بعدی ایمن ساختن اسباب‌بازی‌ از نظر سمی و الکتریکی است. این اقدامات مفید است اما از آنجا که به تازگی مورد توجه سازندگان اسباب‌بازی‌ها قرار گرفته هنوز مقدار زیادی از انواع قدیمی و خطرناک آنها در بازار یافت می‌شود. بنابراین لازم است که پدران و مادران در موقع خرید این وسایل دقت کافی به‌عمل آورند و اسباب‌بازی‌هائی انتخاب کنند که از هر جهت بی‌خطر باشند. چشم شیشه‌ای یا پلاستیکی عروسک ممکن است در نتیجه شکستن موجب جراحت طفل شوند و یا حادثه خفگی که ناشی از بلعیدن آنها است در کودک پدید آورند. سیم موجود در بعضی از اتومبیل‌ها، پرز برخی از حیوانات پشمالو، عینک‌های پلاستیکی شکستنی، قطعات متحرک روی بعضی از اسباب‌بازی‌ها، میخ‌های موجود در اسباب‌بازی‌های چوبی، سنجاق قفلی موجود در عروسک‌ها، قرقره رنگینی که محور فلزیش از بین رفته است همگی موجب حادثه و تصادف ناگوار گردند.
بسیاری از اسباب‌بازی‌ها در مقابل زمین خوردن و یا پرت شدن که کودک این عمل را همیشه انجام می‌دهد مقاومت ندارند و می‌شکنند و در نتیجه قطعه‌های کوچک و نوک تیز آنها به‌صورت وسایلی بسیار خطرناک درمی‌آید و به کودک آسیب می‌رساند.
بعضی از اسباب‌بازی‌ها، به‌علت کوچک بودنشان خطرناک هستند زیرا ممکن است که کودکان آنها را ببلعند. (این سفارش یک پزشک متخصص کودکان است: ”اسباب‌بازی‌ بزرگ برای بچه کوچک“). توجه داشته باشید که تیر و کمان و هفت تیرهای پیکان‌دار و ترقه برای کودکان همه سن‌ها خطرناک است.
لازم است نکته‌ای هم درباره عروسک‌های پارچه‌ای یا حیوانات پشمالوئی که سال‌های سال همدم کودک است گفته شود:
اگر روزی فرزندتان بی‌دلیل سرفه کرد، ممکن است که به یک آلرژی (و یا آسم) دچار شده باشد. علت آن را می‌توانید در این خرس پشمالوی دوست‌داشتنی جستجو کنید، زیرا اسباب‌بازی‌هائی از نوع مخمل و پرزدار، مرکز تجمع گرد و غبار می‌شوند. امروزه انواع از این خرس‌ها در بازار پیدا می‌شوند که قابل شستشو هستند و خطر کمتری دارند.
اما باید این موضوع را در نظر داشت که برای کودک بازی با هر شیئی جالب است. یک کارتن خالی، یک قاشق چوبی، یک تکه نخ و یا روبان رنگی می‌توانند ساعت‌ها او را مشغول کنند. مثلاً بررسی محتویات یک کشوی میز، تقلید از بزرگترها و یا نگاه کردن به عابرین کوچه و یا خیابان، از سرگرمی‌های قابل توجه کودک هستند که رابطه مستقیم نیز با رشد فکری و جسمی وی دارند.
▪ ”اسباب‌بازی‌هایت را مرتب کن!“. این جمله‌ای است که معمولاً مادران به فرزندان خودشان می‌گویند و حق هم دارند. درست است که نظم و ترتیب خواست هر مادری است و در این مورد نیز نمی‌توان او را سرزنش کرد، زیرا در یک خانه مرتب دیدن اسباب‌بازی‌های پرت و پلا، زیاد خوش‌آیند نیست اما باید توجه کرد که تا پیش از ۳ تا ۴ سالگی، نمی‌توان از کودک انتظار نظم و ترتیب داشت. با در نظر گرفتن این امر، نباید بیش از اندازه طفل را در تنگنا قرار داد. در عوض می‌توان از جمله ”به من کمک کن“ استفاده کرد تا طفل رفته رفته، منظم و مرتب بار بیاید.