پته دوزی کرمان

کرمان ، این خطه ی خشک و گرم که در طول تاریخ دراز و پر حادثه ی خود سمبل و مظهر مقاومت در برابر تهاجم شناخته شده و از حمله ی مغولها و تیموریان و تهاجم آغا محمد خان قاجار لطماتی سنگین دیده ، کانون حفظ و نگهداری میراث های فرهنگی و هنرهای بومی نیز هست و هزاران سال است که مردم سخت کوش و صبور این منطقه از کشورمان به موازات سایر فعالیت های اقتصادی و اجتماعی به تهیه و تولید انواع فرآورده های صنایع دستی نیز مشغولند و هر چند توانسته اند در زمینه قالی بافی ، شالبافی و ترمه بافی شهرتی جهانگیر کشب کنند، معهذا « پته های » دوخت کرمان نیز دارای ویژگی هایی است که آسان نمی توان از آن گذشت . این هنر که ریشه در تاریخ و گذشته ی فرهنگی کرمان دارد و هم اینک تولید آن در کرمان ، یرجان و رفسنجان رایج است همانند سایر رشته های صنایع دستی سابقه ی تولیدی مشخص ندارد و هر یک از دست اندرکاران پیدایی آن را به یکی از افسانه های بومی مرتبط میسازد و متاسفانه بدلیل آسیب پذیری منسوجات در برابر عوامل جوی ، در موزه های داخلی و خارجی نیز نمونه هایی از پته که بتواند راهگشایمان به کشف سابقه ی این «‌هنر – صنعت »‌ باشد وجود ندارد و قدیمی ترین قطعه پته یی که هم اکنون یافت میشود روپوش مقبره ی شاه نعمت اله ولی در ماهان کرمان است .
● پته چیست ؟
پته دوزی نوعی از رودوزی های ایرانی است که طی آن تمام سطح پارچه بوسیله ی بخیه های نخی و رنگین پوشیده میشود و هنرمندانی که اکثراً نیز از زنان و دختران خانه دار هستند با کمک سوزن نقوشی ذهنی را که ملهم از پندارها و بینش های شخصی شان است بر زمینه ی پارچه ی پشمی ضخیمی بنام « عریض » مینشانند. « عریض »‌ که در گذشته از آن برای دوخت دامن ، کت و پالتو نیز استفاده بعمل میآمد پارچه یی
دستباف است که بوسیله ی دستگاه های بافندگی چوبی تولید میشد. ولی در سالهای اخیر دستگاه های چوبی جای خود را به دستگا ه های «‌تک فاز»‌ برقی دادند و پس از آن نیز تدریجاً‌ بافته های کارخانه یی جانشین « عریض »‌های دستباف شده و هم اکنون «‌پته »‌های استان کرمان را بیشتر اینگونه پارچه های کارخانه یی تشکیل میدهد. «‌رئیس »‌ که معمولاً‌ در رنگ های عنابی ، مشکی ، سبز روشن، سبز تیره ، زرد، نارنجی ، قرمز، آبی تیره ، سبز ماشی ، لاکی و ….. مورد استفاده ی پته دوزان قرار میگیرد نوعی نخ پشمی دستریس یا ریسیده شده بوسیله ی ماشین است که میزان مصرف آن به نسبت نوع نقش و ضخامت یا نازکی نخ مورد مصرف متفاوت میباشد . ولی بطور متوسط رودوزی هر متر پته به حدود ۳۷۵ تا ۴۰۰ گرم نخ احتیاج دارد. طرز تهیه: برای تهیه یک قطعه ی پته دوزی شده ابتدا عریض را به ابعاد لازم بریده و سپس آن را بدست طراح می سپارند و شیوه ی کار نیز به این صورت است که زنان پته دوز خود مستقیما بطراح مراجعه نمیکنند و فروشندگان مواد اولیه ی پته معمولاً‌ مقدار زیادی عریض بریده و طراحی شده در اختیار دارند که بصورت آماده به سوزندوزان می فروشند. در مرحله طراحی ، ابتدا طرح روی کاغذ کالک ترسیم میشود و پس از آن خطوط طرح را بطور متناسب با سوزن سوراخ کرده و سپس بر روی عریض مورد نظر منطبق می سازند و روی آن پود در گچ یا خاکه ی زغال میریزند و این عمل را « گرته زنی »‌ مینامند ( برای پارچه های تیره از خاک گچ و برای پارچه های روشن از خاک زغال استفاده میشود) سپس نقاط مشخص شده را با قلم و مرکب چنین روی پارچه مشخص میسازند. پس از طراحی ، انتخاب نخ و زنگ مطرح است . رنگهای روشن ظرف سال های اخیر به پته دوزی راه یافته و رنگهای اصیل اغلب تیره است . از آنجا که طرحهای پته نه شلوغ است و نه هندسی رنگهای روشن چندان جاذبه یی به محصول نمیدهد و تیره بودن رنگها ارتباط نقوش را منطقی ترو قابل قبول تر میسازد. پس از انتخاب و تهیه ی نخ ، پته دوز ابتدا جای خطوط اصلی را سوزن میزند. این مرحله بدلیل آنکه نقوش به طور خطی دوخته میشود . به مرحله «‌ساق دوزی » معروف است . سپس داخل نقوش و متن با اسلوب خاصی سوزن دوزی و پر میشود. که این قسمت را اصطلاحاً « آب دوزی » یا «‌متن دوزی » میگویند. مرحله ی سوم که یکی از مهمترین مراحل پته دوزی میباشد مرحله « برگ دوزی » و « سایه زدن » با نخ پیرامون گل ها و نقشها است . برگ دوزی معمولاً در اطراف حاشیه و بصورت زیگزاک انجام میشود و آنرا «‌پتک دوزی »‌ نیز مینامند ( پتک در زبان محلی به معنی جوانه است ). پس از اتمام دوخت پته را شسته و با کمک دستگاه مخصوصی بنام نورد اطو زده و آماده ی فروش میکنند. در حال حاضر پته دوزی بر روی سجاده ، جا قرآنی پرده ، رویه کوسن ، زیر لیوانی ، رومیزی ، سوزنی ، بقچه و …. انجام میشود

منبع : سوزن دوزی سنتی ایران