همانند سازی و احساس ایمنی

خانواده شرایط همانند سازی سالم را برای كودك فراهم می‌سازد. اولین تجربه مهم كودك در این زمینه معمولا با مادر است. ولی با گذشت زمان كودك با افراد دیگر خانواده نیز مرتبط می‌شود و روابط عاطقی و اجتماعی او گسترش می‌یابد. برای مدتها این محیط جو و فضای زندگی او را شامل می‌شود. تجاربی كه در این فضای كوچك كسب می‌كند ساختمان اولیه شخصیت كودك را ساخته و خودپنداری و جهان بینی و نگرش او را نسبت به زندگی خود و دیگران به مقدار زیاد تعیین می كند. در خانواده‌های سنتی محدوده ارتباطی طفل وسیعتر و تنوع همانندسازی او بیشتر است. بنابراین اگر نتواند با پدر و مادر ارتباط برقرار كند غالبا با دیگر اعضای خانواده مرتبط می‌شود و بسیاری از ینازهای خود رابر آورده می‌كند.‌اما در شهرهای بزرگ كه خانواده به صورت هسته ای است پدر و مادر بار سنگین تری را به دوش می‌كشند و كودكان از روابط عاطفی متنوع محرومند. این خود سبب ایجاد احساس ناایمنی در آنها می‌گردد.
رابطه احساس امنیت و محیط بیرون از خانواده محیط كوچه، محله، شهر و مدرسه نیز در تشدید احساس ایمنی یا نا ایمنی بسیار موثر است. ممكن است این شرایط مانند فضای خانواده تاثیرات خیلی عمیق و وسیع نداشته باشد.
زیرا كودك معمولا در معرض تاثیر آنها كمتر از تاثیرات خانواده قرار می گیرد.لیكن به هر حال پژوهشهای مختلف نشان داده ك شرایط اجتماعی افراد اگر مثتب باشد خصوصیات مثبت آنها را تقویت می‌كند و اگر منفی باشد صفات و واكنشهای منفی آنها را برمی انگیزد. مدرسه نیز اگر فضای مناسبی نداشته باشد بر خود پنداری كودكان اثر منفی داشته و احساس حقارت و ناایمنی را در آنهاتشدید می‌كند. اگر كودكی به طور مداوم به علل مختلفی اعم از عدم توجه والدین یا اولیای مدرس در كوچه، محله یا مردسه مورد ایذا و آزار، تحقیر و تهدید قرار گیرد به احتمال قوی دچار احساس اضطراب و ناایمنی گشته یا درونگرا و تخیلی می‌شود. گاه نیز این احساس ناایمنی را با پرخاشگری جبران می‌كند. در اثر پرورش در این گونه محیط‌ها بسیاری از كودكان بزهكار، دزد، قاتل،‌ منحرف، بیمار روانی یا معتاد می‌شوند. زیرا لطمات شدیدی كه به شخصیت آنها وارد آمده آنها را حقیر و ناایمن كرده، در نتیجه با ناسازگاری با دنیای ناامن و نامهربان مقابله می‌كنند.

منبع : مطالب ارسال شده